De projectlocatie in de wijk Selwerd te Groningen bestaat uit een stempel van 91 woningen verdeeld over verschillende portiekflats met appartementen, seniorenwoningen en duplexwoningen. Deze zijn net als 17.000 andere woningen van voor de Tweede Wereldoorlog, gebouwd met het Systeem Rottinghuis;  een herkenbare gestandaardiseerde bouwmethode van een betonstructuur en herhaling in platen, balkons en metselwerk. Tegenwoordig voldoen deze woningen niet meer aan de huidige woonwensen;

Co-housing groeit in populariteit, maar het vinden van (betaalbare) huisvesting is moeilijker dan ooit. Mensen lijden onder andere aan eenzaamheid en ontoegankelijkheid en samen met individualisering zijn dit groeiende problemen binnen de stadsstructuren. 

Het ontwerp omvat een revitaliseringsplan binnen de stroming van radicaal leven en met betaalbaarheid als studiothema. Met de ambitie om betaalbare en levensloopbestendige woningen te ontwikkelen en de kwaliteit van leven te verbeteren, moet een duurzame woonomgeving worden gecreëerd. Dit vereist een radicale verandering van denken. Hierbij werd de volgende hypothese gevormd:

“Betaalbaar wonen wordt bereikt door een radicale omslag in het leven door de herwaardering van bestaande gebouwde structuren en door sociaal-ruimtelijke en programmatische veranderingen.”

Door een herstructurering met minimale ingreep binnen de bestaande structuren en door inbreiding ontstaat plots een verscheidenheid aan woonprogramma’s: privé, gedeeld & cohousing. Deze worden allen gedragen door een basis van dienst en wederdienst.

De bestaande externe portiektoegangen maken plaats voor grotere woningen, allemaal bereikbaar via een centrale binnengalerij, een centraal woon- en leefgebouw met lift en door hergebruik van de oorspronkelijke trappen. De gedeelde binnenplaats is slechts de eerste stap in een groei van sociale interacties…